1 март — Зулфия таваллуд топган кун

Мен ўтган умрга...

Ҳаёт китобимни бехос варақлаб,

Мен ўтган умрга ачинмай қўйдим.

Табассум ўрнида кулдим чарақлаб,

Суйиш керак бўлса – телбача суйдим.

Кийганим ипакми, читми ё кимхоб,

Юрак бойлигидан қилмабман парво.

Мени оғушлаган ҳаёт нақ офтоб,

Янги қўшиқ талаб унда ҳар сабоҳ.

Мен ўтган умрга ачинмай қўйдим,

Ҳеч кимда кўрмайин умримга ўхшаш;

Суйдим,

Эркаландим,

Айрилдим,

Куйдим,

Иззат нима - билдим,

Шу-да, бир яшаш!..

1973

Бу оқшом...

Бу оқшом пориллар дил нурингизда,

Дийдор бахти насиб яна Сиз билан.

Турибман, азизлар, ҳузурингизда

Ҳамон ўтлиғ кўнгил, ёруғ юз билан.

Ҳамон мулкимдаги сийму зарим – шеър.

Сочимда, чеҳрамда йиллардан нишон,

Саждагоҳим танҳо Ватан, Она Ер,

Орзуларим карвон, сарбоним – ишонч.

Ҳамон ота-онам, икки жаҳоним

Азиз ёди аро шикаста, бутман.

Ишқим – алангадир, қордир ҳижроним

Саксон йил ловуллаб сўнмаган ўтман.

Иккита кўзимга икки қорағич –

Мунисим Ҳулкарим, алпим Омоним

Ширин набиралар ҳаётдан тортиғ,

Ҳар бири жонига пайванддир жоним.

Номлари , ёдлари пайғамбар монанд

Ҳазрат устозларим – теран илдизлар,

Мен ундан жон олиб кўкарган дарахт,

Меваси – қалбимдан отилган сўзлар.

Ҳикматлар бағрида дур, марваридим –

Аждодларим менга ифтихор, ғурур.

Шу мавжлардан томган нуқра умидим –

Шоира қизларим бахш этган сурур.

Бу назм боғига киролмас хазон,

Бизни маҳв этолмас завол лашкари,

Мен кетсам мунғаймас умрим ҳеч қачон,

Бу боғлар – бир боғлар бўлади ҳали...

Ҳамон эътиқодим – ҳақиқат, ҳақдир,

Сўзлайман, юзимни тутиб Каъбага,

Емира олмайди ўткинчи тақдир,

Осуда ўтади руҳим абадга.

Эъзозлар, ардоғлар учун ташаккур

Асли Сиз – офтобим, мен – зиёсиман.

Тонгларингиз кулсин дориломон, ҳур,

Бахтим шул – ўзбекнинг Зулфиясиман.

1995